Brasil, la la la la laaaa ;Iguazu onbeschrijfelijk

Lieve mensen die dit lezen,

Na een relaxe vliegreis stap ik het vliegtuig uit en begroet de warmte me met open armen. Heerlijk felle zon op mijn gezicht en mijn humeur wordt met de seconde beter. De koffers komen ook al snel (die je live kon volgen via een beeldscherm - super cool) en ik voel me helemaal thuis in deze warmte en deze prachtige natuur om me heen. Ik krijg flashbacks naar Madagaskar en dat is heel erg positief. Snel wat geld wisselen en met de taxi naar het hostel. In de auto zie ik een prachtig landschap en ik kijk mijn ogen uit. Als dit al een voorproefje is van Foz de Iguaçu, jeetje dan wordt dat nog wat. In the middle of nowhere rijdt de taxi over een hobbelige weg naar het hostel. Hallo, paradijs. Het is echt alsof ik in een resort zit dat je kent van televisie (ja, ik heb nog nooit in een superdeluxe resort gezeten als ik op vakantie ben). WAUW. Met de chauffeur spreken we af dat hij ons morgen naar de Argentijnse kant rijdt voor een goede prijs.
Het hostel, oftewel resort: gezellig, zwembad met bar, prachtige natuur en gezellige mensen (de foto’s komen nog!!). Uitpakken, douchen en nog geen 600 meter en we zijn bij het park Foz de Iguaçu.

Ja, het is inderdaad het perfecte hostel dat we hebben. Jammergenoeg wel maar voor 1 nacht. Heerlijk lopen we het hobbelige pad af en zijn onder de indruk van alles dat we zien. In het park gaan we met een bus naar het begin van de watervallen. Ik verwachtte dat we eerst nog wat jungle moesten doorkruisen, maar niets was minder waar. Nadat we zo’n 30 witsnuitneusbeertjes (ja, Jezus wat een naam) op ons af zagen komen was het enige wat we dachten: rabies en schattig, maar vooral rabies rabies!! Ik liep een pad af en schrok me toen ik de watervallen zag. Wow, het voelde alsof ik in een schilderij was gestapt. Ik had al foto’s gezien en dat vond ik al bijzonder mooi, maar jeetje ik sta er nu echt. De foto’s die ik hem gemaakt, kunnen zo op google worden gezet (ik ruik geld dus heb je interesse, ik verkoop ze graag haha). Woorden kunnen niet beschrijven hoe mooi dit eerste beeld is van de watervallen. Ik ben enorm onder de indruk. Een van de mooiste dingen die ik tot nu toe in mijn hele leven (jaja, ben pas 20) heb gezien. We lopen verder en vanuit iedere hoek die je bekijkt, is de aanblik weer anders en zie je weer iets anders. Natuurlijk hebben we de nodige Nederlanders alweer gehoord en gezien. De typische Aziatische toeristen zijn er natuurlijk ook en maken ook de nodige foto’s. Sommige dingen zullen altijd hetzelfde zijn haha.

We lopen van het begin tot het einde van de waterval en je zou zeggen, booringg. Nee, absoluut niet. Ik ben echt geen natuurfreak, maar jeetje wat indrukwekkend allemaal. Mijn telefoon geeft aan dat we in Argentinië zijn, want niet kan kloppen want we zijn pas in Argentinië als je het water oversteekt (wat vanaf deze kant natuurlijk niet mogelijk is haha - dat zou pas makkelijk de grens oversteken zijn haha). Mensen die hier nog nooit zijn geweest, kunnen saai en ik heb zo’n 10 miljoen van dezelfde foto’s, maar het verveelt helemaal niet. Je loopt, en loopt en loopt en loopt en loopt nog wat meer maar je ziet zoveel dingen. Het is niet maar 1 gigantische waterval. Het is: een prachtige natuur, watervallen, de sfeer en een geweldig gevoel. Iedere stap die je zet is anders en je werkt echt naar een climax als je aan het eind van de route bent. Met la garganta del diablo ( de keel van de duivel) voor je neus en het gevoel dat je letterlijk bovenin de waterval staat, wauw. Echt een climax om u tegen te zeggen hoor. Je voelt je groot en klein tegelijk. Ik ben helemaal onder de indruk en bedenk me dat men het over het algemeen heeft over hoe geweldig de Argentijnse kant is, dus jeetje dat wordt nog wat als ik aan de andere kant van de grens sta.

Bij la garganta del diablo zijn we ontzettend nat geworden en was er wel een erg aardige liftjongen die tegen ons praatte en probeerde te sjansen, maarja gast wat denk je dat je kunt bereiken in een liftrit van nog geen 2 minuten? Toen we wegliepen was het te opvallend hoe hij ons nog nastaarde en naar onze achterkanten keek. Kan ik natuurlijk wel begrijpen, maar zo opvallend. Jezus. Na wat lekkere kipsticks gegeten te hebben met een groep wespen om ons heen, gaan we terug naar de bus en bij de uitgang wachten we tot het is gestopt met regen (daar hebben we trouwens geluk mee gehad, want het regende echt hard. Ben blij dat we toen al klaar waren met lopen haha) om terug naar het resort te gaan.
Hier vallen we heerlijk in slaap en worden ik wakker door onze roomie. Geen enkele puf om wat te zeggen en ik val weer in slaap. Ik voel me helemaal thuis in dit hostel. Er hangt een hele fijne sfeer, het is schoon, je bent in het paradijs en de mensen zijn aardig.

Bij het eten, bij de bar bij het zwembad (ja, i know - te perfect), komen we de rest van de gasten tegen. Een Braziliaans gezin en onze roomie is een studente uit Costa Rica die in Buenos Aires studeert. Gezellig en aardig meisje en het is mijn kans om een beetje Spaans te praten. Het begint vrij moeizaam voor mijn gevoel (maar daarom ben ik ook een perfectionist) maar gaat aardig. Ik besef me wel dat het nog veel oefenen wordt, maar daar heb ik juist zin in. Kan niet wachten op dat moment dat het gewoon automatisch gaat, maar dat zal nog wel even duren! We kletsen en willen terug naar binnen om te relaxen en schrijven, maar het begint keihard te regenen en het stopt niet. Ondertussen krijgen we een caprinha (typisch Braziliaanse cocktail: echt een aanraderr!!) en Waginer (de hostelhouder - ja hij heet Waginer en komt uit Brazilië - wat is het toch met die namen die zo niet typisch zijn??) gaat door de regen een paraplu voor ons halen. Wat een gentleman en we lopen met onze caprinha en paraplu door de harde regen. Hij vertelde ons bij het eten dat hij eigenlijk ook gewoon aan het reizen is en daar is gaan werken omdat hij geld nodig heeft en het hem daar wel bevalt. Als hij vindt dat hij genoeg geld heeft en hij iets anders wil, reist hij weer verder. Hoe slim is dat. PING; idee! Reizen, werken en volop genieten. Klinkt als muziek in mijn oren.

Ik zou hier echt eeuwen kunnen blijven en vind het jammer dat we morgen alweer vroeg naar de Argentijnse kant gaan en in een ander hostel zitten. Op internet ziet dat er ook uit als een paradijs, maar ik ben benieuwd. Wat is het een topreis tot nu toe. Al die indrukken, natuur en gezellige mensen.
Ik heb heerlijk geslapen en met volle koffers gaan we ontbijten. We nemen afscheid van iedereen en vertrekken. Dag paradijs, ik ga je echt missen en had hier graag nog een weekje willen chillen. Het meisje uit Costa Rica geeft ons haar nummer, zodat we haar kunnen bellen als we in Buenos Aires zijn dus dat is wel handig.

Wat is opgevallen in Brazilië (en veel van deze dingen zijn me nu ook al opgevallen in Argentinië):
- vrouwen met halve strings die doorschijnen. Zeg maar niet het touwtjeswerk, maar ook geen granny panties. Niet mooi zittend zoals een hipster, maar lelijkk!!
- hier en daar een gentleman
- naveltruitjes zijn hier zeker nog in de mode en het maakt niet uit of je een Buik met hoofdletter B hebt. Je zou zeggen, als je een aardig buikje hebt, wil je die niet accenturen met naveltruitjes of te kleine shirtjes - wel dus..
- servetjes voelen als vloeipapier (nee, ik rook niet en ben niet begonnen - maar ik weet heus wel hoe dat voelt hoor). Het voelt niet alsof je handen schoon zijn als je je daarmee afveegt
- Wc-papier moet je niet doorspoelen en er staan overal bordjes. Je moet ze in de prullenbak gooien. Ja, echt niet dat iedereen dat doet en/of onthoudt. Wel natuurlijk als er een gigantisch bord voor je neus hangt (wat in de hostels het geval was haha)
- gastvrij
- heel behulpzaam. Er zijn weinig mensen die redelijk Engels spreken en met Spaans kom je ook niet overal, maar met handen en voeten werkt het prima. Iedereen probeert je zo goed mogelijk te helpen, zoals die man die ons letterlijk de vriezer liet zien, zodat we wisten wat we bestelden
- bezorgd (1000x gehoord hoe gevaarlijk Sao Paulo is)
- lekker zonnetje
- best goedkoop tot nu toe
- BIJZONDER MOOI!!

Brasil, I will miss you!